Κώστας Βάρναλης (*)

"Της ζωής μου τα δυο μεγάλα σφάλματα τα πλέρωνα εβδομήντα χρόνια. Πρώτο: ζητούσα την αλήθεια σ’ ό,τι μάθαινα∙ και δεύτερο: την έλεγα στα πλήθη". 

(«Ακροτελεύτιον», από τη συλλογή «Οργή Λαού»).

Το σκεπτικό και η ζωή του Κορυφαίου Έλληνα λογοτέχνη, ας γίνει παράδειγμα προς μίμηση του καθενός μας. Και ειδικά της νέας γενιάς.

(*) Έζησε μαχόμενος μέχρι τα βαθιά του γεράματα για την Ανθρωπιά και την Δημοκρατία από 14/2/1884 έως 16/12/1974. 

Γεννήθηκε στον Πύργο Βουλγαρίας (σημερινό Μπουργκάς). 

Τιμήθηκε ως με τις εξής διακρίσεις :

 

• Ανακήρυξη του ως έναν από τους τρεις κορυφαίους ποιητές και πεζογράφους όλων των εποχών.
• Ανακήρυξη του ως έναν από τους τρεις κορυφαίους ποιητές και πεζογράφους του κόσμου όλων των εποχών.
• Τιμητική του διάκριση με το διεθνές βραβείο γραμμάτων και τεχνών "Λένιν" από την πρώην ΕΣΣΔ ΤΟ 1959.

Δεν λυγάνε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια
κούτσα μια και κούτσα δυο στης ζωής το ρημαδιό
Μεροδούλι ξενοδούλι δέρναν ούλοι οι αφέντες δούλοι
ούλοι δούλοι αφεντικό και μ’ αφήναν νηστικό
και μ’ αφήναν νηστικό
Ανωχώρι κατωχώρι ανηφόρι κατηφόρι
και με κάμα και βροχή ώσπου μου `βγαινε η ψυχή
Είκοσι χρονώ γομάρι σήκωσα όλο το νταμάρι
κι έχτισα στην εμπασιά του χωριού την εκκλησιά
του χωριού την εκκλησιά
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς θα `ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
θα `ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
Και ζευγάρι με το βόδι άλλο μπόι κι άλλο πόδι
όργωνα στα ρέματα τ αφεντός τα στρέμματα
Και στον πόλεμο όλα για όλα κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνονται οι λαοί για τ’ αφέντη το φαΐ
για τ’ αφέντη το φαί
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο...
Koίτα οι άλλοι έχουν κινήσει έχει η πλάση κοκκινίσει
άλλος ήλιος έχει βγει σ’ άλλη θάλασσα άλλη γη
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο...