Αδελφότητα Κοντοβαζαινιτών προ ετών. Με άλλα λόγια, όταν η Αδελφότητα ήταν Αδελφότητα

Μια φορά και ένα καιρό, η Αδελφότητα Κοντοβαζαίνης λειτουργούσε κτυπώντας πόρτες, ζητώντας στήριξη, χρήμα από χορηγούς, δώρα για εκδηλώσεις και γενικά ζητώντας οτιδήποτε καλό που θα μπορούσε να χρησιμεύσει στον Άγιο Τόπο μας και στους συμπατριώτες μας.

Με άλλα λόγια δεν περίμενε να της κτυπήσουν την πόρτα και να της πουν : "πάρε αυτά", αλλά έκανε το αντίθετο. Ζητούσε. Και το έκανε με κέφι, όρεξη και καμάρι.

Και το έκανε μόλις 10 - 15 χρόνια μετά από μια ολική καταστροφή της υφηλίου. Από τον Β΄ Π.Π.

Αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο να μην γίνονται και σήμερα ανάλογες κινήσεις. Δράσεις, χοροί, εκδρομές. Και όχι μια φορά το έτος αλλά 3, 4 και παραπάνω ίσως.

Γνωρίζουμε την απάντηση. "Τους καλούμε και δεν έρχονται", λένε ως εύκολη

απάντηση. Έτσι είναι. Ή μήπως δεν είναι ;

Μήπως δηλαδή προσκαλείται κόσμος, κόσμος που δεν έρχεται διότι δεν θέλει να δει μπροστά του τις γνώριμες καταστροφικές φυσιογνωμίες που διέλυσαν τον τόπο μέσα από τα γνωστά ... κόμματα, κάνοντας το λαό και την πατρίδα, κομμάτια ;

Φταίει η Πολιτική ; Όχι, καθώς, αυτά που διέλυσαν τα πάντα δεν είναι Πολιτικοί. Είναι παλιάνθρωποι. Φταίνε όσοι καλούν ακόμη και σήμερα παλιανθρώπους σε δράσεις και δραστηριότητες των Συλλόγων παριστάνοντας τα κομματόσκυλα των προαναφερομένων ; Όσοι γλείφουν κοκαλάκια από διαφημίσεις και δαπάνες ;

Η απάντηση αλλά και η λύση, θα δοθεί σύντομα μιας και ο κόσμος που δεν του αρέσει να αντιμετωπίζει την αδιαφάνεια και την πονηριά, ο κόσμος που έπαθε και έμαθε, δεν είναι ανόητος και πλέον μιλάει, ζητάει και δημιουργεί.

Μέχρι τότε ας απολαύσουμε και ας αφήσουμε το νου να γεμίσει νόστο και ιδέες. Για το πραγματικά καθαρό και δυνατό μέλλον, πέρα από τα, ντόπια και μη, "τίποτα".

Ρ.Μ.