Ω! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός!
και το κορμί μου γίνεται ναός,
δεν είναι ως πρώτα φάτνη ταπεινή·
μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί,
και το κορμί μου γίνεται ναός,
δεν είναι ως πρώτα φάτνη ταπεινή·
μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί,
το μέτωπο μου λάμπει σαν αστέρι...
Στο Θεό φανείτε τώρα, ήρθεν η ώρα,
από τ' άγνωστα μυστικά σας μέρη,
Μάγοι, φέρτε στο Θεό τα πλούσια δώρα.
Στο Θεό φανείτε τώρα, ήρθεν η ώρα,
από τ' άγνωστα μυστικά σας μέρη,
Μάγοι, φέρτε στο Θεό τα πλούσια δώρα.
Φέρτε μου Μάγοι —θεία βουλή το
γράφει—
τη σμύρνα της ελπίδας, το λιβάνι
της πίστης, της αγάπης το χρυσάφι
Μυστήρια τέτοια ανθρώπου νους δε βάνει!
της πίστης, της αγάπης το χρυσάφι
Μυστήρια τέτοια ανθρώπου νους δε βάνει!
Και σεις, Θρόνοι πανάχραντοι,
αγγελούδια,
στην καρδιά μου —στην κούνια του— σκυμμένα,
με της αθανασίας τα τραγούδια
υμνολογείτε εσείς τη θεία τη γέννα.
στην καρδιά μου —στην κούνια του— σκυμμένα,
με της αθανασίας τα τραγούδια
υμνολογείτε εσείς τη θεία τη γέννα.
Μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί,
και το κορμί μου, φάτνη ταπεινή,
βλέπω κι αλλάζει, γίνεται ναός·
ω! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός!
και το κορμί μου, φάτνη ταπεινή,
βλέπω κι αλλάζει, γίνεται ναός·
ω! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός!
Κωστής Παλαμάς
Η φωτογραφία από την Φάτνη του χωριού μας επιλέχτηκε ως επί τούτου θολή για να μοιάζει με τα θολά χρόνια που ζούμε.
Με τα θολά χρόνια που θα ζήσουν τα παιδιά μας, αν δε κάνουμε ότι οφείλουμε έναντι της Πατρίδας και της Προϊστορίας μας, παραλείποντας τα μέχρι τώρα πολιτικά μας "πιστεύω".
Με τα θολά χρόνια που θα ζήσουν τα παιδιά μας, αν δε κάνουμε ότι οφείλουμε έναντι της Πατρίδας και της Προϊστορίας μας, παραλείποντας τα μέχρι τώρα πολιτικά μας "πιστεύω".
Η ομάδα της σελίδας της Κοντοβάζαινας εύχεται υγεία, και μακροημέρευση, μαζί με δύναμη ψυχής για σκέψεις και αποφάσεις, σε όλους τους συμπατριώτες, τους συνοδοιπόρους και τους φίλους του χωριού μας.